دانستنی‌هایی درباره‌ی گلابگیری
- 1402/02/11
می‌گویند شکوه و زیبایی هر شهری را باید در فصل و ماه خاصی دید. قشم را باید در زمستان ببینی و تبریز را در تابستان. تهران در روزهای اول فرودین قشنگی‌هایش را به رخ می‌کشد و چابهار در روزهای سرد سال دیدنی‌تر می‌شود. روی همین حساب اگر بخواهیم بهترین زمان سفر به کاشان را هم انتخاب کنیم، می‌رسیم به فصل بهار و ماه اردیبهشت که گل‌های محمدی باز شده‌اند و گلابگیری شروع شده. هوای بهار، گلبرگ‌های صورتی و بوی گلابی که در فضا پخش شده باعث می‌شود تصویر این سفر همیشه گوشه‌ای از ذهن گردشگران باقی بماند. این مطلب وبلاگ عامری‌ها یک راهنمای فشرده است درباره‌ی گلابگیری و کاشان. دو کلمه‌ای که از نظر لغوی هم‌خانواده نیستند اما بی‌اختیار با شنیدن یکی از آن‌ها یاد آن دیگری می‌افتیم.
.jpg)
کجا گلابگیری ببینیم؟
گلابگیری در چهارده استان کشور انجام می‌شود. با توجه به آب و هوای مناطق مختلف در حد فاصل اوایل اردیبهشت تا اواخر خرداد می‌توانید بسته به موقعیت جغرافیایی و وضعیت مرخصی‌ها و تعطیلات خودتان را به یکی از برنامه‌ها برسانید. در این میان شهرت کاشان بیشتر از بقیه مناطق کشور است و اردیبهشت هر سال مسافران زیادی برای دیدن مراسم گلابگیری به این شهر تاریخی سفر می‌کنند. این مراسم را در بخش‌های مختلف شهر کاشان و شهرهای نزدیک آن مثل قمصر و نیاسر می‌توانید ببینید. علاوه بر این‌ها روستاهای این ناحیه مثل برزک، سده، وادقان و ون هم هر سال پذیرای مهمان‌های زیادی است. یکی از برنامه‌های متفاوت گلابگیری هم در سرای عامری‌ها برگزار می‌شود. اگر در اردیبهشت ماه در این خانه‌ی تاریخی اقامت کرده‌اید، در عصرهای خنک بهاری می‌توانید از اتاق‌های هتل بیرون بیایید و در حیاط اصلی عامری‌ها این فرآیند را از نزدیک تماشا کنید. ضمنا اگر دوست داشته باشید، خودتان هم می‌توانید دست به کار شوید و در کار گلابگیری مشارکت کنید.
گل چطوری تبدیل به گلاب می‌شود؟
گل‌ها صبح زود و معمولا پیش از طلوع آفتاب چیده می‌شوند، چون گلچین‌ها اعتقاد دارند در آن زمان گل بیشترین عطر را دارد. بعد از چیدن گل با کمک وسایلی مثل دیگ مسی، قرابه، پارچ و نیچه فرآیند تقطیر و گلابگیری شروع می‌شود. در سرای عامری‌ها گلابگیری به همان شکل سنتی با دقت و حوصله انجام می‌شود و چند نفر از متخصصان به این کار نظارت دارند. این‌جا سی کیلو گل محمدی با حدود 60 لیتر آب در دیگ‌های مسی ریخته می‌شود و در دیگ خوب بسته می‌شود. معمولا یک واشر پلاستیکی بین در دیگ و دیگ قرار می‌گیرد تا بخار به هیچ عنوان بیرون نرود. بعد نیچه در جای خودش کار می‌گذارند و زیر دیگ را روشن می‌کنند. بعد از حدود یک ساعت دما به صد درجه می‌رسد. در این مرحله بخار به بالاترین سطح دیگ رسیده و بخار از طریق نیچه راهش را به دورن پارچ پیدا می‌کند. چون پارچ خنک است بخار تبدیل به مایع می‌شوند و بدین ترتیب عمل تقطیر انجام می‌شود. تقریبا حدود شش تا هفت ساعت طول می‌کشد تا فرآیند گلابگیری تمام شود. دو ساعت هم طول می‌کشد تا گلاب خنک شود و بتوان به طور رسمی پایان مراسم گلابگیری یک روز را اعلام کرد.
صنعتی یا سنتی؟
محصولی پیدا نمی‌شود که این سوال را درباره‌ی آن مطرح نکرده باشند. گلاب هم از این قاعده مستثنا نیست و بحث‌های زیادی شده و موافقان و مخالفان نظرات‌شان را نوشته‌اند. کافی است بین اهل فن و در کاشان به دنبال گلاب خوب باشید تا با عبارت‌هایی مثل گلاب سه مَن و گلاب چهار مَن هم مواجه شوید و کار انتخاب سخت‌تر از قبل شود. گلاب سنتی با همان روشی که در بالا گفته شد تولید می‌شود و گلاب صنعتی در کارخانه با کمک یک مخزن تمام استیل. در روش صنعتی با قرار دادن فیلترهایی در مسیر تولید گلاب، باکتری‌ها و قارچ‌هایی که ممکن است وجود داشته باشد، از بین می‌برند. در این میان برای جلوگیری از کم شدن عطر گلاب از افزودنی‌های مجاز هم استفاده می‌شود. دانستن این نکات کمک می‌کند تا فارغ از نظر بقیه خودتان برای خرید تصمیم بگیرید. اگر تا کاشان رفته‌اید، می‌توانید عرقیات را به شکل سنتی از جایی معتبر تهیه کنید تا از بهداشت و عیار گلاب خیال‌تان راحت باشد. اگر هم به دنبال محصول صنعتی هستید حتما نظر محلی‌ها را بپرسید و کمی جست‌وجو کنید. پیشنهاد ما این است که جدا از همه‌ی این بحث‌ها محصولات «نیچه» را در سرای عامری‌ها امتحان کنید و با خیال راحت به بقیه‌ی بخش‌های سفر بپردازید.
نظر شما